معنی اج ، دبا

کدو تنبل

دبا. [دِ] (اِخ) نام قصبه ای کنار نهر سادلج از نواحی سند در جنوب غربی تبت به کشور هندوستان (و شاید جزء پاکستان امروز باشد) و برهمنان را بدانجا زیارتگاهی بزرگ و معبدی مشهور است. (از قاموس الاعلام ترکی).

دبا. [دَ] (اِخ) بنا بروایت اصمعی بازاری است از بازارهای عرب به عمان. (معجم البلدان). قصبتی بوده است به عمان و مردم آن در زمان حضرت رسول اکرم بدلالت و ریاست حذیفهبن محصن الازدی هیأتی به مدینه فرستادند و اسلام پذیرفتند. ظاهراًپس از ویران شدن قصبه بازاری که اصمعی از آن نام میبرد بدانجا برپا گشته است. (از قاموس الاعلام ترکی). ونیز رجوع به وفیات الاعیان ابن خلکان ج 2 ص 276 شود.

دبا.[دُب ب / دَب ب] (اِ) قرع. کدو. (غیاث) (برهان) (اختیارات بدیعی). کدوی تنبل. کدوی رومی. رجوع به دباء و نیز رجوع به قرع شود.

دبا. [دَ] (اِ) کُرمَلَخ. ملخ که جنبد پیش از بال برآمدن. جراد. ملخ خرد. ملخ بی پر. پورملخ. ملخ پیش از آن که بپرواز آید. دَبی ̍. (منتهی الارب). ملخ پیاده.

دبا. [دُب ْ با] (اِخ) از نواحی بصره است و بدانجا شهرها و قریه هاست و نهر بزرگی که از دجله جدا کرده اند بدستور هارون الرشید کنده شده است. (معجم البلدان).

دبأ. [دَب ْءْ] (ع مص) ساکن شدن. آرامیدن. || زدن کسی را به عصا. (منتهی الارب).

اج. [اَ] (اِ) نوعی از افرا. رجوع به شیردار شود.

اج. [اِ] (اِ) درختی است که مصرف صنعتی دارد و در جنگلهای ایران هست.

اج. [ََ-ج ْ] (حرف) در تعریب بدل «ََ-ه » (با هاء غیرملفوظ) آید: بنفسج، بنفشه. نشاستج، نشاسته. روزنامج، روزنامه و غیرها.

اج. [اُ] (اِ) رهن و گرو که در ترکی به اماله تلفظ شود. (شعوری). در جای دیگر این صورت بدست نیامد.

اج. [اَج ج] (ع مص) دویدن شترمرغ چنانکه آوازی از بال وی آید. || گذشتن بشتاب. دویدن. (تاج المصادر). || افروختن. || بگناه دلالت کردن. بمعصیت خواندن.

اج. [اَ / اُ] (اِ) مطلق کدو را گویند خواه کدوی قلیه و خواه کدوی قلیان و خواه کدوی عسل یا سرکه باشد. (برهان قاطع). || کدوی تنبل.

اج. [ََ-ج ْ / َِ-ج ْ] (پسوند/حرف) مزید مؤخری است در امکنه. صورتی از اگ، اک، اه: آبج. اشترج. ایذج. خلج. خیارج. دعنج. رخج. روبنج. سهرج. سیرج. طسفونج (طیسفون). غورج. فندورج. فهرج. قورج. کذج. کرج. کندانج. مدبج. مستج. مَنْبِج. میانج. والوالج. ونج.

آرامیدن

11